با سلام

اینجانب محمد ابوالحبیب به دلایل کاملا شخصی بمدت دو ماه تقاضای مرخصی مینمایم!

بدیهی است در صورت نیاز به تمدید قبل از موعد مقرر نسبت به اطلاع رسانی اقدام خواهم کرد

با تشکر                                                                   

امضاء                                                                    

پ.ن 1 : فردا عازم مشهد هستم انشاالله نایب زیاره همگی هستم

پ.ن 2 : چند وقتی از روی ناچاری نمیتونم بیام

به امید دیدار

خدانگهدار  

نوشته های دیگران ()

سلام

بعضی روزا توی بعضی ساعتا اتفاق میفته که زندگی برامون صحنه اهسته میشه!

سرعت اینترنت افت شدیدی میکنه! موبایل رو هم که برمیداری میبینی از شبکه خارج شده!

زندگی ما ادما واقعا به این تکنولوژی ها وابسته شده وقتی از ما بگیرنشون همه تقریبا بیکار میشیم!

امروز بهترین هدیه ای که میتونستم بگیرم رو گرفتم! از چندین روز پیش برای در اومدن اسمم توی قرعه کشی حج عمره دعا میکردم

این دفعه هم خدا خودش دعوتم کرد! درست مثل دو سال پیش! بازم لطف خدا شامل حالم شد!

بازم طبق معمول کلی حرف برای نوشتن داشتم که همش از ذهنم پاک شدن! شاید به دلیل مشغولیت زیاد ذهنم توی این مدت باشه!

پ.ن 1 : از دعاهای همتون ممنونم! ایشالله 12 مرداد امسال نایب الزیاره همتون هستم!

پ.ن 2 : با یکی دو ماه گذشته احساس میکنم خیلی فرق کردم! دیگه اون ادم گذشته نیستم!

نوشته های دیگران ()

سلام

امروز صبح مثل همه صبح های دیگه برام بود. ساعت حدود 7 سوار اتوبوس شدم که بازم طبق معمول شلوغ بود!

چون امکان سوارشدن از در جلو نبود از در عقب سوار شدم و ایستادم! یه 20 دقیقه ای که گذشت یکدفعه اتوبوس ترمز شدیدی زد!

خوشبختانه من دستم رو به یه میله محکم کرده بودم و زیاد جابجا نشدم ولی نفر کناری من که یه پیرمرد 70-60 ساله بود بنده خدا تعادلش رو از دست داد و افتاد بغل بنده! خدا رو شکر تا اینجا هم مشکلی پیش نیومد! تا به خودم بیام دیدم یه بنده خدا با سر داره میاد توی صورت من!!!

قبل از اینکه بتونم هیچ عکس العملی از خودم نشون بدم اول خورد به پیرمرده بعد هم با سر محکم خورد توی صورت من!

از شانس بد من هم درست بینی رو نشونه گرفته بود بنده خدا! خیلی عصبی شدم! جالب اینجا بود که وقتی خودش رو بلند کرد از پیرمرد عذرخواهی کرد!

نتایج اخلاقی:

1- تا حد امکان از سوار شدن توی اتوبوس های پر و شلوغ اجتناب کنید!

2- اگه با وسیله شخصی خودتون سفر میکنید در حد امکان از پیچیدن جلو اتوبوس های شلوغ پرهیز کنید! (مسافران بدبخت چه گناهی کردن؟؟؟)

3- اگه سوار اتوبوس شلوغ شدید لطفا جهت برقراری امنیت جانی خود و سایر مسافران محکم بایستید!

4- اگر در هنگام ترمز شدید نتوانستید تعادل خود را حفظ کنید جایی کم خطر تر از صورت و مخصوصا بینی طرف مقابل را نشانه گیری کنید!

پ.ن  : از امروز وقتم ازاد تر شده و کارام سنگین تر! حالا چطور میشه کار ادم سنگین تر بشه و وقتش ازاد تر... الله اعلم!

نوشته های دیگران ()

سلام

امسال چون زیاد کار داشتم عید خونه خیلی از فامیل نرفتم! یعنی راستش از اینجور مهمونی ها زیاد خوشم نمیاد! بجز چند تا فامیل که فرق داشتن برام با بقیه! روز دوم عید رفتیم خونش شاید فامیل نزدیک محسوب نمیشد ولی خیلی مهربون بود! از وقتی یادم میاد خیلی بهم محبت میکرد! ولی امسال حالش با دفعه قبل که دیدمش فرق میکرد! خودش میگفت سرما خوردم!

راستش چون از همه نظر شبیه مادربزرگ خدابیامرزم بود یه جور دیگه دوسش داشتم!

تا 4-3 روز پیش که خبردار شدم چند روزی بیمارستان بوده و برگشته خونه! اطرافیان میگفتن چیز خاصی نیست! ولی نمیدونم چرا تو دلم زیاد خوشبین نبودم! ولی به کسی چیزی نگفتم! دیروز با اصرار من دوباره رفتیم دیدنش! بازم همه میگفتن چیزی نیست ولی من...

تا دیشب ساعت 11 که تلفن زنگ زد! خودش بود بازم با همون لحن مهربونی که داشت گفت دلم براتون تنگ شده نمیایید ببینمتون؟

اون موقع بود که فهمیدم حالش زیاد خوب نیست! با هر زحمتی بود خودمون رو رسوندیم خونش شلوغ بود با اینکه تنها زندگی میکرد!

ساعت حدود 12 بود که رسیدیم وقتی وارد شدیم فقط صدای گریه و فریاد بود که به گوش میرسید!

پشت سر ما هم امبولانس رسید...

برای شادی روحش یه حمد و قل هو الله بخونید لطفا!

تا بعد...

نوشته های دیگران ()

سلام

توی این چند روزی که اینجا ننوشتم دقت کردم دیدم جدا معتاد شدم! اونم به نوشتن!

جدیدا هر تکه کاغذ باطله هم که گیرم میاد از این هجویات مینویسم توش!

امروز عصر داشتم کمد رو زیر و رو میکردم کلی خاطره برام مرور شد! به خیلی چیزا خندیدم...خیلی چیزا هم برام تلخ بود!

حالا هم که شب شده بازم اون حس لعنتی تنهایی اوفتاده تو جونم! دست خودم نیست هر چند وقت یکبار میاد سراغم!

این چند روز کلی کار عقب مونده دارم که باید انجام بدم... نمیدونم اخر میرسم یا نه ولی مهم اینه میخوام سعی خودم رو بکنم که تا اخر تعطیلات تموم کنم!

دیروز توی یه فرصت که پیش اومد به گذشته خودم فکر میکردم! همبازی های توی فامیل! همبازی های توی محل! همبازی های توی مدرسه!

یکم که دقیق شدم دیدم اونا حسابی بزرگ شدن! یعنی منم به اندازه اونا بزرگ شدم؟ (الله اعلم)

پ.ن 1: شاید بشه این کاغذ باطله ها رو که هجویات من توش نوشته شده بشه یه کتاب قطور! اگه کاغذ هایی که امروز توی کمد پیدا کردم رو هم اضافه کنم احتمالا تا الان 4-3 جلدش اماده چاپ شده!

پ.ن 2: بعد از این چند وقت که به نظر خودم داشتم عوض میشدم الان حس میکنم دارم به یه ثبات نسبی میرسم!

پ.ن 3: کلی حرف داشتم برای این پست ولی چیزی دیگه به ذهنم نمیرسه!

به امید دیدار...

خدانگهدار

نوشته های دیگران ()