شب ساعت 8 که میشود کم کم استاد از حرف های خودش خسته میشود! صدای اعتراض بچه ها بلند است!

- استاد خسته نباشید! استاد نمیخواهید استراحت کنید؟ استاد شب باید خونه باشیم! و ...

استاد: خسته نباشید!

ذهنم واقعا احساس خستگی میکند! ساعت را نگاه میکنم. عقربه ها ساعت 8:30 را نشان میدهند. از کلاس که بیرون میایم تقریبا کسی بجز ما در دانشگاه نیست! هوا هم که کاملا تاریک شده است! معمولا از دست استادان معارف دل خوشی ندارم! مخصوصا که اگر از نوع تاریخ باشند! تصمیم میگیرم برای استراحت مغزم که 2 ساعت تمام مورد هجوم انواع مختلفی از باور های غلط و باطل قرار گرفته هوا بخورم! پس پیاده به راهم ادامه میدهم. هوا سرد است ولی همین سرماست که باعث میشود زمستان را فراموش نکنم!

به خیابان اصلی که میرسم ترافیک شدید را که میبینم تصمیم میگیرم به پیاده روی ادامه دهم! گوش کردن به موسیقی دلخواهم حسابی ارامم میکند! توی خیابان شلوغی که قدم میزنم ادم های مختلفی را میبینم! از فرهنگ ها و چهره ها و ظواهر مختلف! و من فقط با اهنگ مورد علاقه ام ارام میگیرم!

بالاخره بعد از 1 ساعت استراحت و تخلیه بار سنگین کلاس به مقصد خود میرسم!

دیشب یکی از به یاد ماندنی ترین شب های زندگیم بود!

پ.ن 1: الان که دقت میکنم اگه وجود نازنین استاد تاریخ تحلیلی صدراسلام نبود نه استراحتی بود نه موسیقی و نه حتی شب به یاد ماندنی!

پ.ن 2: مطابق همه ساله امروز هم سالگرد یک اتفاق خیلی معمولی بود که هیج تاثیر خاصی در زندگی و گذشت زمان نداشت! 19 سال پیش در چنین روزی فقط یک نفر به جمعیت جهان اضافه شد! چون من به دنیا اومدم!

پ.ن 3: از همه دوستای عزیزی که با اس ام اس و کامنت و  حضوری تبریک گفتن ممنونم! امیدوارم بتونم جبران کنم! دست همتون درد نکنه!

نوشته های دیگران ()